Film jest niezły. Żadna tam klasyka, ale też żadna klapa. Pakiet zastrzeżeń mam podobny, jak w przypadku "OK2001", ocenę też pewnie ostatecznie dam tą samą. Natomiast wypowiedź będzie w tonie mniej surowym, bo i "Noc..." nie udaje kina ambitnego.
Romero chciał nakręcić film do straszenia - i zapewne w momencie premiery efekt ten osiągnął. Gdybym był aktywnym kinomaniakiem w latach 60tych, najprawdopodobniej bym się "Nocą..." zachwycał.
Ale z perspektywy roku 2004 nie sposób udawać, że ten film się nie zestarzał. O ile większość dialogów jest na przyzwoitym poziomie, o ile reakcje postaci, choć nieco przejaskrawione, są w porządku - o tyle o zamierzony efekt grozy w tej chwili co najmniej trudno. Film ponadczasowy, film-klasyk powinien obronić się przed czasem. "Nocy..." się to nie udało. Nie ma co ukrywać, że w straszeniu istotną rolę odgrywa to, jak przekonywujące jest to, co widzimy i słyszymy. Tymczasem oglądając sceny walki na poziomie co najwyżej szarpaniny, patrząc na efekty specjalne, które wbrew najszczerszym chęciom budzą uśmieszek zażenowania (vide samochód wpadający na drzewo) - człowiek automatycznie przestaje się bać, bo wie, że to co widzi, jest bajkowe.
Poza tym, film nosi znamiona jakiegoś ducha "tamtych czasów". Dla przykładu: wszechobecny motyw ekologiczny - czyli zabójcze promieniowanie.
I po ostatnie - przewidywalność. Nie mówię nawet o tym, że wszystkie te chwyty - ręce przebijające ścianę, klucze nie pasujące do zamków - były potem po wielokroć powtarzane. To ostatecznie nie wina Romero, że go kopiowano w nieskończoność (choć swoje też robi...). To bardziej... oczywistość pewnych zamierzeń. Sytuacja z tankowaniem zmierza do widocznej na ekranie puenty zbyt jasno, podobnie los chorej córeczki w piwnicy. Nie dlatego, że "to już (później) było". Tylko dlatego, że nie może być inaczej. I już.
Gdzie plusy? Klaustrofobiczność filmu, przekonywujące umarlaki, dobre zakończenie, postacie działające w miarę logicznie.
I dlatego nieźle. Ale nic ponad.